Vertrouwen

Vertrouwen

In deze ongekende tijd kijken we vaak letterlijk van een afstand naar zaken en mensen, waar we normaal gesproken middenin staan. Zo ook ons werk en collega’s. Het is ook een uitstekende gelegenheid om dat eens te doen.

Na ruim een maand werken vanaf huis zijn de kernwaarden van ons bedrijf meermalen door mijn hoofd gegaan. Een van onze kernwaarden, vertrouwen, komt daarbij veelvuldig naar voren. Toegegeven, de kernwaarde “vertrouwen” is niet bijzonder origineel. Misschien zelfs wel “cliché”, maar “universeel” klinkt toch een stuk vriendelijker.

In crisistijden, wordt duidelijker wat vertrouwen in de toekomst, in elkaar en jezelf werkelijk betekent. Vertrouwen dat mensen bij het voelen van een gezamenlijk doel of probleem, ook juist die eigen verantwoordelijkheid voelen om hun best te doen hieraan bij te dragen. Vertrouwen in jezelf dat jouw bijdrage wordt gezien, gewaardeerd en jouw omgeving, welke die ook is, verder brengt.

Een actueel voorbeeld van vertrouwen vind ik de manier waarop de regering een beroep doet op ons gezonde verstand en verantwoordelijkheidsgevoel. Realistisch is als het gaat om vooruitzichten zonder te gaan doemdenken. Nederland kent een van de minst stringente opgelegde maatregelen met betrekking tot de “lock down” in vergelijking met de landen om ons heen. En je ziet dat het overgrote deel van de mensen zich aan de afspraken houdt. Natuurlijk, minister Grapperhaus moest nog een keertje boos worden om de laatsten te overtuigen van de ernst van de situatie, maar dat was het dan ook wel. En we zien nu de positieve resultaten van een samenleving waarbij overheid en burgers in hoge mate van volwassenheid en vertrouwen met elkaar omgaan.

In bescheidenere vorm zie ik dat ook terug in ons bedrijf waar thuiswerken nu sinds een goede maand de norm is, tenzij het even niet anders kan. In dat geval uiteraard wel met inachtneming van de richtlijnen en gelukkig gaan onze opdrachtgevers hier ook heel goed mee om.

Er is niemand die denkt, goh laat ik het er eens lekker van nemen of de kantjes er een beetje van af lopen, want niemand die het toch ziet. Dat laatste klopt natuurlijk, niemand die het werkelijk kan controleren. En dat moet je ook niet willen. Ik spreek, video-chat namelijk met collega’s die eerder gestimuleerd moeten worden om ook even te ontspannen.  Niet van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat achter je laptop zitten met het gevaar dat je naar bed gaat met een gevoel dat je niet voor elkaar hebt gekregen wat je van jezelf verwacht of denkt dat van je verwacht wordt. Het realisme dat collega’s of leidinggevende en vooral jijzelf onmogelijk kunnen verwachten dat je hetzelfde voor elkaar kan krijgen als “normaal”. Elkaars intrinsieke motivatie versterken en zo de best mogelijke bijdrage leveren in deze exceptionele omstandigheden, positief naar de (nabije) toekomst.

En het werkt. Meer dan eens hebben we elkaar verrast met onverwachte resultaten of nieuwe initiatieven en maken we, op afstand weliswaar, nog steeds plezier.

Vertrouwen dus.